درود ، یکی از دوستان به نام حامد تجربیات خودش رو در مورد پادگان در نظرات نوشته بود ، به دلیل کامل بودن تصمیم گرفتم در قالب این پست ارسال کنم تا همه دوستان بتونند از تجربیات ایشان استفاده کنند، دوستان دیگر هم اگر دوست دارند می تونند تجربیات کامل خودشون رو ارسال کنند تا کسانی که در آینده به این پادگان اعزام می شوند بتونند استفاده کنند. 19/11/1396

----------------------------

سلام به دوستان عزیز و سربازان آینده که برای اعزام آماده شدن...اول از همه خواهش میکنم اینقدر سوال تکراری و الکی نپرسید آقا خوبه بده روزبرگیم مرخصی میدن یا نمیدن ! کافیه فقط نظرات وبلاگ رو بخونید جواب همه این سوالها رو ادمین عزیز بیش از 1000 بار دادن . با خوندن نظرات باور کنید هر اطلاعاتی بخواید دستتون میاد .

یادم میاد قبل اعزام خودم چه قدر دنبال آمار پادگان 02 بودم چه جور جاییه خوبه بده روزبرگیم نیستیم و چه قدر تو همین وبلاگ میچرخیدم ونظرات رو میخوندم ..... خلاصه اینکه چه قدر فکرم درگیره پادگان و سربازی و اینجور چیزا بود اما وقتی دفنرچه رو پست میکنید بدونید دیگه استارت زدید و تا آخر راه رو هر جوری که شده باید برید . فکر فرار و غیبت و اینجور چیزارو هم از سرتون بیرون کنید که آخرش جز پشیمونی و حسرت روزهای گذشته چیزی براتون نداره .

من اعزامی 95/09/19 بودم مدرک فوق دیپلم که از شانسم قانون عوض شد و گفتن فوق دیپلم ها هم باید با دیپلم و زیر دیپلم اعزام بشن با 28 سال سن اعزام شدم و جای بابای بعضی از بچه های اوونجا بودم . گردان نصر گروهان 1 .

روز اول که میرید داخل پادگان گوشی و وسایل اضافه رو تحویل میدید و رسیدش رو میگیرید . برای کسایی که ماشین میارن هم پارکینگ با جای پارک زیاد وجود داره پس نگران دیر و زود رسیدن نباشید همیشه جا هست .

سعی کنید گوشی و اینجور چیزارو هم با خودتون نبرید که هم الاف صف وایسادن و تحویل دادن و تحویل گرفتن نشید هم پول الکی ندین . داخل پادگان تلفن کارتی هست با کارت تلفن راحت میتونید تماس بگیرید و خودتون رو هم توی دردسر نندازید.

اگر سیگاری هستید بیخیال سیگار بردن داخل پادگان بشید چون دژبان ها معمولا حسابی میگردنتون و بعضی مواقع پوتین هارو هم باید در بیارید و اگر ازتون چیزی مثل سیگار و گوشی و اینجور چیزا بگیرن اذیتتون میکنن و مشکل ساز میشه براتون .

داخل پادگان میتونید از سربازای قدیمی تر سیگار گیر بیارید و بخرید فقط خودتون رو تابلو نکنید.

داخل که شدید به گروه های 40 50 نفره تقسیم میشید و میرید اول چهار راه داخل پادگان رو زمین میشینید تا فرمانده پادگان بیاد و باهاتون صحبت کوتاهی میکنه و دلداری میده که نگران چیزی نباشید و ...

بعد از صحبت ایشون میرید داخل سوله و رو صندلی ها به ترتیب صف میشینید اگر با دوستانتون اعزام شدین و میخواین توی یه گروهان باهم بیوفتید حتما کنار هم بشینید چون معمولا مثلا 20 تا صندلی اول رو میندازن یه گر.هان 20 صندلی بعدی رو یه گروهان دیگه و همینجووری تا انتها تقسیمات انجام میشه . یکی دوتا فرم هم هست که اینجا میدن پر کنید مثلا مشخصات و شماره حساب سپه و ... معمولا توی این قسمت چند نفر کادری میان که بچه کجایی و ماشین داری یا نه و ... میپرسن  میخوان برای گروهان خودشون بردارن سرباز رو که مسافرهاشون رو تکمیل کنن برای رفت و آمد به پادگان . اگرم آشنا داشته باشید که همینجا میان صداتون میکنن و اون گروهانی که طرف سفارش کرده باشه میندازنتون .

بعد از تقسیم به سمت ساختمان های خودتون حرکتتون میدن و افسر آموزشتون شما رو تا اونجا همراهی میکنه و احتمالا کمی هم داد و بیداد میکنه تا بچه ها یکم حساب کار دستشون بیاد ولی اصلا نگران نباشید چیز خاصی پیش نمیاد اگر اذیت نکنید .

بعد از ورود به ساختمان و رفتن به گروهانتون فرمانده گروهان میاد براتون صحبت میکنه میره و با افسر آموزشاتون آشنا میشید و لوازمی که لازم دارید رو روی تخته مینوسین که تهیه کنید و بیارید بعدش به ترتیب دونه دونه صداتون میکنن و استحقاق اولیه مثل پوتین و لباس و اینارو تحویلتون میدن و معمولا برگ مرخصی 3 یا 4 روزه که برید دنبال انجام کارهای لباس و آرم و علائم . روی سایز خیلی دقت نکنید چون همه سایز پوتین و لباس ندارن باید آخر سر خودتون ببرید بیرون عوض کنید. کسایی هم که راهشون دوره میتونن داخل آسایشگاه بمونن و مرخصی رو نرن مشکلی نداره .

بعد از 3 روز مرخصی خدمت شما به صورت واقعی شروع میشه و سختی ها هم کم کم میاد سراغتون . برای مشخص شدن تخت های آسایشگاه و گرفتن آمار و منطقه نظافت همه سربازها شب اول و بعضا شب دوم باید توی پادگان بمونن و روزبرگ نمیدن به هیچ وجه اما از روز سوم به بعد دیگه همه چی رو به راه میشه و در صورتی که نگهبان نباشید میتونید هر روز ساعت 4:30 برید و صبح ساعت 6 دوباره داخل پادگان باشید . به علت اتفاقاتی که برای سربازان شهرستانی توی دوره های قبلی افتاده بود( مثل کلاهبرداری و یا خفت کردن و دزدی از سربازهای شهرستانی تو راه و مسیرهای اطراف)  به هیچ وجه بهشون روزبرگ نمیدادن و فقط و فقط بچه های تهران و کرج و اطراف که نزدیک بودن روزبرگ میگرفتن . پس بچه های تهران یادتون نره وقتی روز اول بعد از 3 روز مرخصیتون میرید پادگان مطمئن باشید که یک یا دو شب رو اونجا میمنونید و کف برگ بازی در نیارید چون نمیزارن برید . روز دوم به بعد خود منشی ها میان سوال میکنن که کیا هر روز میخوان روزبرگ برن دفترچه هاشون رو میگیرن تا از آمار نهار و شام و صبحانه هم حذف بشن و اسمشون رو هم توی روزبرگها بنویسن.

معمولا هم هر هفته از 4 شنبه ساعت 12 ظهر تا شنبه ساعت 6 صبح به همه سربازهای تهرانی و شهرستانی ( غیر از نگهبان های پنج شنبه و جمعه ) مرخصی میدن که توی هیچ پادگان آموزشی اینجوری مرخصی نمیدن به سرباز ها که این یکی از امتیازات پادگان 02 هستش و فوق العاده عالی .

برای تحویل مدارک شرایط داری مثل متاهلی تک فرزندی تک پسری و ... هم از هفته دوم به بعد بهتون اعلام میکنن که چیا لازم هست و تا کی فرصت تحویل دارید نگران نباشید.

فقط اگر شرایط دار هستید حتما و حتما تمام مدارک مورد نیاز رو توی زمان تایین شده و توی آموزشی به منشی ها تحویل بدین تا توی پروندتون بزارن چون تقسیمات یگان رو همین حساب هست و اگر مدارکتون کامل نباشه و تحویل ندید ممکن هست دورترین جا به محل زندگیتون تقسیم بشید و بخواید از یگان هم پیگیری کنید چندین و چند ماه زمان میبره بتونید جا به جا بشید . 

آموزشی سختی زیاد داره اما بدونید پادگان 02 شهید انشایی پرندک یکی از بهترین پادگان های آموزشی هست و جاتون خوبه .

یکی از بزرگترین و مشکل ترین سختی ها سرمای هوای پرندک مخصوصا تو فصل زمستان هست که واقعا سرما اذیت میکنه و سوزی که میزنه استخونای آدم رو خشک میکنه . کسانی که اعزامشون الان هست حتما لباس های گرم که زیر لباس سربازی بپوشن و قرص سرماخوردگی با خودشون ببرن که از سرما یخ نبندن.

تنقلات هم توی جیبتون باشه بد نیست مثل خرمای خشک و توت و تخمه و اینجور چیزا توی طول روز سرگرمتون میکنه و حالتون رو هم کمی جا میاره .

معمولا از دوستان شهرستانی مقسم های غذا رو انتخاب میکنن که همیشه توی پادگان هستن و چون کارشون یکم سخت تر از بقیه هست امتیازاتی مثل نگهبانی کمتر بهشون میدن و یا غذای بیشتری به خودشون میرسه اما سختی های خودش رو هم داره .

دو نفر هم برای ارشدی یگان انتخاب میکنن که باز هم سعی میکنن از بچه های شهرستان باشن که همیشه توی پادگان حضور دارن تا شب ها هم حواسشون به سرباز ها باشه.

اما بهترین قسمت هم برای آموزشی منشی فرمانده بودن هست . معمولا یک یا دو نفر رو به عنوان منشی انتخاب میکنن که همیشه هم توی دفتر فرمانده گروهان هستن و بیشتر کارهای اداری و نوشتن و پرونده درست کردن و اینجور کارارو انجام میدن . لوحه نگهبانی رو هم منشی ها مینوسین و با فرمانده ارتباط بهتری پیدا میکنن که هم از خیلی کارا مثل ورزش و تمرین رژه و اینا معاف میشن و هم شاید یکی دو نگهبانی کلا توی دوره برای خودشون بزارن . پس اگر تونستید و کارهای دفتری رو بلد بودین انجام بدین بهترین جا برای خدمت آموزشی منشی فرمانده گروهان هست اونایی که رفتن میفهمن من چی میگم شما هم انشاالله بعد از آموزشی میفهمید دلیل اصرار من تو این قضیه چی بوده اصلا گوش نکنید که منشی بودن سخته و مسئولیت داره و ازینجور حرفها هر جور که میتونید یه راهی پیدا کنید که جزو اون 2 نفر منشی های فرمانده گروهان باشید که بهترین جا هستش .

غذاهای پادگان زیاد جالب نیست و بهترین غذا هم پلو و تن ماهی هست که معمولا دوشنبه ها میدن . اگر مثل من توی غذا سختگیر هستین میتونید از بوفه پادگان استفاده کنید یا با خودتون برای نهار کنسرو اینا ببرید که راحت تر باشید.

برنامه سین شما هر روز و به مدت 2 ماه از ساعت 6 صبح شروع میشه .

هر روز صبح اولین کارتون بعد از آنکارد تخت و تمیزی اطراف تخت توی آسایشگاه اینه که باید منطقه نظافتهایی که براتون مشخص کردن رو توی این 2 ماه جارو بزنید و نظافت کنید . منطقه نظافت ما توی حیاط جلوی گردان بود فکر کنید تو هوای سرد و یخبندون پرندک ساعت 6 صبح و تاریکی با فرچه های کوچیک بخواید زمین رو جارو کنید و آشغال تخمه و اینجور چیزارو جمع کنید اگر تمیز نمیشد یا یه دونه آشغال کوچیک پیدا میکردن هزارجور حرف میزدن بهتون که منشی ها از این کارم معاف بودن ( از امتیازات منشی بودن هست ) که خدارو شکر من خودم هفته دوم به بعد منشی گروهان شدم و سختی های آموزشی برام نصف شد.

هر روز برنامه هایی مثل کلاس های مختلف و تمرین رژه و آشنایی با السحه و تجهیزات نظامی  ... رو دارید که برنامه سین هست و توی این 2 ماه خودتون رو برای اینجور برنامه ها آماده کنید چون همیشگی هست .

تقریبا دو یا سه هفته مونده به پایان آموزشی 2 روز باید برید میدون تیر و اردوگاه که همون اطراف پادگان هستش و برنامه اینجوریه که صبح روز میدون تیر همه باید اسحه ژ3  به دوش و با بار و بندیل و وسایل چادر و میز و اینچیزا و پیاده روی حدود نیم ساعته برید سمت میدون.

بعد از برپایی چادر فرمانده و آماده کردن شرایط نفری 10 تا فشنگ جنگی میدن برای تیر اندازی و روی پوکه ها هم خیلی حساس هستن باید عین 10تا پوکه رو آخر سر تحویل بدین وگرنه همه رو اذیت میکنن .

مطمئن باشید به یکی از سربازها میسپرن که یه دونه پوکه رو برداره قایم کنه و در آخر به همین بهونه یکی دو ساعتی تو میدون پامرغی و خم خم میچرخوننتون دنبال پوکه گم شده و پوتین هارو باید دربیاریدو پیشنهاد مرخصی و تشویقی هم میدن که هرکی پوکه برداشته خودش بیاره تحویل بده و از این حرفها خلاصه بعد از دو ساعت گشتن یه دفعه همون سربازی که پوکه رو برداشته بوده قبلا داد میزنه پوکه رو پیدا کردم و ..... که اینا هم جزو برنامه میدون تیر هستش و بیشتر برای اینکه اهمیت یه دونه پوکه رو بفهمید و یکمم اذیت بشید روتون پیاده میکنن

معمولا هم برنامه میدون تیر تا ظهر تموم میشه و میره و برمیگردید داخل پادگان اینم بهتون بگم که مثل بقیه مراکز آموزشی نیست که شمارو 3 تا 5 روز توی بیابون و چادر و شرایط سخت نگه دارن و پدرتون رو در بیارن اینم از خوبی های پادگان 02 هستش که اردوگاه نداریدو همه کاراتون تا ظهر تموم میشه

شب آخر و قبل از تالیف هم باید لوازم استحقاقی پادگان ( یقلوی و فانوسقه و ... ) رو تحویل بدید اگر گم کرده باشید دردسر دارید باید بگید از بیرون بخرن براتون بیارن پس از روز اول مراقب تمام وسایلی که قراره دوباره پس بدین باشید که شب آخری هم اعصابتون بهم نریزه

روز آخر آموزشی هم مراسم تالیف و رژه جلوی یکی از فرمانده ها یا امیران ارتش و پادگان رو دارید که اگر هوا سرد باشه داخل مسجد پادگان فقط سرودها رو اجرا میکنید و رژه و جنگ سرنیزه و اینجور برنامه ها هم تعطیل میشه و خلاص میشید و افسر آموزش ها برگه های امریه رو تحویل بچه ها میدن و باید برای خداحافظی آماده بشید

نمیدونم چیزی رو جا انداختم یا نه اگر بازم سوالی داشتید زیر همین پست بپرسید راهنمایی میکنم  

در آخر باید به همه دوستان عزیز که دارن اعزام میشن یا قصد پست کردن دفترچه رو دارن بگم که سربازی سختی داره خونه خاله نیست !!! باید حدود 2 سال خودتون رو برای شرایط سخت و اعصاب خوردی و بازداشت و صبح زود پاشدن و داشتن آقا بالاسر و ندادن مرخصی و ... آماده کنید

البته که اگه بچه های باحال و مشتی توی یگان باهم بیوفتید هم خوشگذرونی داره هم خنده و عشق و حال و راحت تر این 2 سال براتون میگذره

یه سری دوستان میگن چشم به هم بزنی میگذره و تموم میشه اینم از اون حرفاست!!! اما واقعا بعضی روزا سخت میگذره یا نمیگذره اصلا و همش آرزو میکنید زودتر تموم شه اما بدونید این عمر من و شماست که بدون توقف داره میگذره شما چه بخواید چه نخواید هر ثانیه و ساعت و روزها و ماه ها میگذرن و کسی هم نمیتونه جلوی گذشت زمان رو بگیره اینکه چه جوری بگذرونیدش بره مهمه  

دعا کنید هم دوره های خوبی داشته باشید و یگانتون جای خوبی بیوفته آموزشی فقط و فقط 2 ماه هستش شما باید 19 ماه دیگه رو توی یگان با کلی مسئولیت بگذرونید و اینو بدونید که دلتون برای همین 2 ماه آموزشی که بدون مسئولیت بودین و فقط کارتون تمرین رژه و کلاس بود تنگ میشه

برای منم دعا کنید که این 6 ماه و نیم که از خدمتم مونده به خوبی و خوشی بگذره و تموم شه انشاالله